Εξωσωματική Γονιμοποίηση – IVF

Εξωσωματική Γονιμοποίηση (IVF) χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ένα ευρέους φάσματος των προβλημάτων γονιμότητας. Για πολλούς, όπως σαλπίγγων παράγοντα ή την ηλικία που σχετίζονται με την υπογονιμότητα μπορεί να είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής και για άλλους μπορεί να συνιστάται μόνο εάν απλούστερες θεραπείες αποτυγχάνουν.

 

Αναλυτικά.

Κατά την διαδικασία της Εξωσωματικής Γονιμοποίησης και μετά από έναν αριθμό εργαστηριακών εξετάσεων, η γυναίκα αρχικά, υποβάλλεται σε ορμονική θεραπεία η οποία έχει βασικό στόχο την πολλαπλή ωοθυλακιορρηξία. Στη συνέχεια ακολουθεί η γονιμοποίηση των ωαρίων, τα οποία έχουν ληφθεί από τις ωοθήκες με τη βοήθεια ενός σύγχρονου υπερήχου στο εργαστήριο με το ήδη επεξεργασμένο και ελεγμένο σπέρμα του συντρόφου. Τέλος, πραγματοποιείται η εμβρυομεταφορά η οποία λαμβάνει χώρα μετά την ανάπτυξη των εμβρύων είτε στο στάδιο των 4 κυττάρων είτε στο στάδιο της βλαστοκύστης.

Πιο συγκεκριμένα, τα στάδια που ακολουθούνται κατά τηδιαδικασία της εξωσωματικής περιγράφονται συνοπτικά παρακάτω:

Πρόκληση Ωοθυλακιορρηξίας

Διέγερση Ωοθηκών

Στο φυσικό κύκλο, η ωρίμανση του ωοθυλακίου και η ωοθυλακιορρηξία εξαρτώνται από ορμόνες παραγόμενες στον εγκέφαλο όπως η ορμόνη GnRH που απελευθερώνεται κατά ώσεις από τον υποθάλαμο και ενεργοποιεί την απελευθέρωση της FSH και της LH, οι οποίες προάγουν την ωρίμανση των ωοθυλακίων στις ωοθήκες. Πρέπει να σημειωθεί ότι, παρόλο που στο ξεκίνημα ενός κύκλου στρατολογούνται αρκετά ωοθυλάκια, η γυναίκα παράγει συνήθως μόνο ένα ωάριο. Για την ωρίμανση, λοιπόν, πολλαπλών ωοθυλακίων σε έναν κύκλο, πρέπει ο φυσικός μηχανισμός να κατασταλεί, κάτι που επιτυγχάνεται σε 3 βήματα:

1. Καταστολή της φυσικής ρύθμισης των ωοθηκών

Υπάρχουν δύο δυνατότητες:

α. Αγωνιστές GnRH
Το φάρμακο, το οποίο λειτουργεί ως φυσικό GnRH, μπορεί να χορηγηθεί είτε ως ένα ρινικό σπρέι, είτε ως ημερήσια ή μηνιαία ένεση GnRH και έχει την ιδιότητα να προκαλέσει καταρχήν το φαινόμενο της «έξαρσης» (flare-up effect) της FSH και της LH και κατόπιν την καταστολή αυτών. Για το λόγο αυτό, οι GnRH αγωνιστές χορηγούνται περίπου 7- 14 ημέρες πριν από την έναρξη του κύκλου.

β. GnRH ανταγωνιστές
Δεν προκαλούν το φαινόμενο της έξαρσης αλλά είναι σε θέση εντός 8ώρου να καταστείλουν την LH, και χορηγούνται από τις πρώτες ημέρες του κύκλου.

Υπάρχουν δυο πρωτόκολλα πρόκλησης ωοθυλακιορρηξίας: α. πρωτόκολλο αγωνιστή και β. πρωτόκολλο ανταγωνιστή.

Με την καταστολή της υπόφυσης (φαρμακευτική υποφυσεκτομία), επιτυγχάνεται ένας ανεξάρτητος φαρμακευτικός κύκλος έτσι ώστε οι ωοθήκες, επιστρατεύοντας ωάρια που αλλιώς θα υποστρέφονταν, τα οδηγούν σε ωρίμανση (πολλαπλή ωοθυλακιορρηξία).

2. Ελεγχόμενη διέγερση της ανάπτυξης των ωοθυλακίων

Για την πολλαπλή ωοθυλακιορρηξία χρησιμοποιούνται διάφορα φάρμακα, π.χ. HMG (ανθρώπινη εμμηνοπαυσιακή γοναδοτροπίνη), FSH και LH.

3. Ολοκλήρωση της ωρίμανσης των ωαρίων

Η ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG) είναι μια ορμόνη με δράση παρόμοια με την LH. Είναι η ένεση που πραγματοποιείται 36 ώρες πριν από την επιθυμητή ωοθυλακιορρηξία, η οποία δρα ευεργετικά στην ωρίμανση των ωαρίων μέσα στο ωοθυλάκιο και ακολουθεί η ωοληψία.

Υπερηχογραφικός Έλεγχος Ανάπτυξης Ωοθυλακίων

Με συνεχή υπερηχογραφικό έλεγχο και αιματολογικές εξετάσεις για τον έλεγχο της οιστραδιόλης, μπορεί να ελεγχθεί ο αριθμός και η ανάπτυξη των ωοθυλακίων στον εμμηνορρυσιακό κύκλο (τα οποία θεωρητικά περιέχουν από ένα ωάριο), ενώ η λήψη των ωαρίων πρέπει να πραγματοποιηθεί όταν αυτά έχουν ωριμάσει εντός της ωοθήκης. Η διαδικασία που ακολουθείται σε αυτό το στάδιο της εξωσωματικής γονιμοποίησης περιγράφεται συνοπτικά παρακάτω:

Πραγματοποιείται το πρώτο υπερηχογράφημα  πριν από την έναρξη της θεραπείας, ενώ το δεύτερο γίνεται για τη μέτρηση του αριθμού και του μεγέθους των ωοθυλακίων, περίπου 6 με 8 ημέρες μετά από την έναρξη των φαρμάκων που προκαλούν την ανάπτυξη των ωοθυλακίων και την ίδια μέρα εξετάζονται τα επίπεδα των ορμονών στο αίμα. Ένα ωοθυλάκιο διαμέτρου 18-20 mm, θεωρείται κατάλληλο ώστε να πραγματοποιηθεί φαρμακευτικά η ωρίμανσή του και δεδομένου ότι η ανάπτυξη του είναι περίπου 2 χιλιοστά την ημέρα, η στιγμή της ωοθυλακιορρηξίας μπορεί να υπολογιστεί 3 με 4 ημέρες νωρίτερα. Στη συνέχεια, 40 ώρες μετά την άνοδο της LH στο αίμα ακολουθεί η ωοθυλακιορρηξία, η ασθενής λαμβάνει σαφείς οδηγίες για την ώρα που πρέπει να της χορηγηθεί η ένεση με την b-HCG και 36 ώρες αργότερα πραγματοποιείται το στάδιο της ωοληψίας.

Ωοληψία στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση

Η λήψη των ωαρίων πραγματοποιείται υπερηχογραφικά με κολπική κεφαλή. Οι εμβρυολόγοι ανευρίσκουν στα στερεοσκοπικά μικροσκόπια τα ωάρια, τα οποία βρίσκονται μέσα στο ωοθυλακικό υγρό.

Εφαρμογή: Η λήψη των ωαρίων μπορεί να γίνει και σε εξωτερικό ιατρείο. Η ασθενής προσέρχεται στο κέντρο νηστική (για 7 ώρες περίπου). Η λήψη των ωαρίων πραγματοποιείται συνήθως με μία σύντομη γενική αναισθησία ή με τοπική νάρκωση και δε διαρκεί περισσότερο από 10 λεπτά.

Γονιμοποίηση Ωαρίων και Ανάπτυξη Εμβρύων

Σε αυτό το στάδιο λαμβάνει χώρα η προετοιμασία Ωαρίων, η επεξεργασία του σπέρματος, η γονιμοποίηση και η ανάπτυξη του εμβρύου.

Κατά την προετοιμασία των ωαρίων, τα ωάρια εξετάζονται μεμονωμένα μικροσκοπικά στο εργαστήριο και επιλέγονται τα ώριμα εξ’αυτ’ων για τη γονιμοποίηση. Την ημέρα της ωοληψίας, γίνεται η επεξεργασία σπέρματος (βλ. φωτο) του συντρόφου από το ειδικό ανδρολογικό εργαστήριο, ώστε να επιλεγούν τα κατάλληλα προς γονιμοποίηση σπερματοζωάρια. Για τον ίδιο σκοπό δύναται να χρησιμοποιηθούν κρυοσυντηρημένα σπερματοζωάρια.  Στη συνέχεια, η γονιμοποίηση γίνεται σε ένα τρυβλίο στο οποίο εναποτίθενται περίπου 50.000 σπερματοζωάρια με πολύ καλή κινητικότητα. Αυτά προσκολούνται στη διαφανή ζώνη που περιβάλλει το ωάριο, αλλά μόνο ένα σπερματοζωάριο διαπερνά την κυτταρική μεμβράνη με αποτέλεσμα να γονιμοποιήσει το ωάριο. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ανάπτυξη του εμβρύου, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για φυσική σύλληψη ή μέσω τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, παραμένει η ίδια.

Επεξεργασία σπέρματος

Ανάπτυξη Εμβρύου

Κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση, η ανάπτυξη των εμβρύων  στο εργαστήριο, πραγματοποιείται  υπό ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και διοξειδίου του άνθρακα.

Δεν αναπτύσσονται όλα τα έμβρυα από το PN-στάδιο στο στάδιο της βλαστοκύστης. Μετά από το στάδιο των τεσσάρων έως οκτώ κυττάρων του εμβρύου, ο γενετικός του κώδικας είναι αυτός που καθορίζει την περαιτέρω ανάπτυξή του και έτσι, έχει παρατηρηθεί ότι μόνο το 30% των PN σταδίων θα φτάσει στο στάδιο της βλαστοκύστης.

Εμβρυομεταφορά

Η ημέρα της εμβρυομεταφοράς ποικίλλει από δύο έως πέντε ημέρες. Στην περίπτωση που η εμβρυομεταφορά γίνεται μετά από 5 ημέρες, μιλάμε για μεταφορά στο στάδιο της βλαστοκύστης. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν σαφής αναφορές ερευνών για το εάν και πώς η ημέρα μεταφοράς επηρεάζει το ποσοστό εμφύτευσης.

Κατά τη μεταφορά στη μήτρα, η ασθενής τοποθετείται σε γυναικολογική θέση και τα έμβρυα τα οποία αναπτύχθηκαν, αναρροφώνται μέσα σε ένα λεπτό καθετήρα, ο οποίος εισάγεται δια μέσου του τραχήλου στη μητριαία κοιλότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω διαδικασία είναι εντελώς ανώδυνη και ότι στη συνέχεια, η ασθενής συνιστάται να μείνει ξαπλωμένη για περίπου μισή με μία ώρα. Μετά την εμβρυομεταφορά, η ασθενής λαμβάνει υποστηρικτική ορμονική θεραπεία με προγεστερόνη, έως την ημέρα του τέστ κύησης.

Πριν από την εμβρυομεταφορά με την οποία ολοκληρώνεται εν μέρει η εξωσωματική γονιμοποίηση, συζητείται με το ζευγάρι ο αριθμός των εμβρύων που γονιμοποιήθηκαν και η ποιότητα αυτών. Ο αριθμός των εμβρύων που θα μεταφερθεί αποτελεί απόφαση του ζευγαριού, ενώ στην περίπτωση που υπάρχουν περισσότερα έμβρυα από τον επιθυμητό αριθμό για μεταφορά, αυτά καταψύχονται και αποθηκεύονται για μελλοντική χρήση.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF = In Vitro Fertilization)

είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Όπως το λέει και η λέξη, είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα: αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στη σάλπιγγα της γυναίκας, γίνεται στο ειδικό εμβρυολογικό εργαστήριο.

Τα βασικά στάδια της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι:

• Πρόκληση και παρακολούθηση ωοθηκικής διέγερσης
• Ωοληψία
• Λήψη σπέρματος
• Γονιμοποίηση (Κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση ή Μικρογονιμοποίηση-ICSI)
• Έλεγχος γονιμοποίησης και εμβρυϊκή ανάπτυξη
• Εμβρυομεταφορά

Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Διέγερση ωοθηκών

Ωοθηκική διέγερση είναι η τεχνητή διέγερση των ωοθηκών με φάρμακα, με σκοπό τη δημιουργία περισσοτέρων του ενός ώριμων ωαρίων για γονιμοποίηση, καλλιέργεια και εμβρυομεταφορά. Δεδομένου ότι φυσιολογικά, το γυναικείο σώμα αναπτύσσει και ελευθερώνει μόνο ένα ώριμο ωάριο κάθε μήνα, η ανάπτυξη περισσότερων ωοθυλακίων είναι δυνατή μόνο μετά από τη χρήση εξωγενώς χορηγούμενων σκευασμάτων (ορμονών) που προκαλούν ελεγχόμενη υπερδιέγερση των ωοθηκών και άρα ανάπτυξη πολλών ωοθυλακίων

Κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση

Στις περιπτώσεις που μετά την προετοιμασία του σπέρματος οι παράμετροί του (συγκέντρωση, κινητικότητα, μορφολογία) βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα, ο εμβρυολόγος, μερικές ώρες μετά την ωοληψία, τοποθετεί συγκεκριμένο αριθμό ενεργοποιημένων σπερματοζωαρίων σε κάθε τριβλίο καλλιέργειας που περιέχει τα ωάρια, μέσα στο ειδικό θρεπτικό καλλιεργητικό υλικό.

Στην κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση δεν πραγματοποιείται άλλη παρέμβαση. Τα σπερματοζωάρια έρχονται σε επαφή με το ωάριο μόνα τους και ένα από αυτά διεισδύει μέσα του και το γονιμοποιεί.

Μικρογονιμοποίηση ωαρίων (ICSI)

Στις περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων στο σπέρμα (ολιγοσπερμία, ασθενοσπερμία, τερατοσπερμία, αζωοσπερμία) ή σε περιπτώσεις προηγούμενης μη γονιμοποίησης ή φτωχής γονιμοποίησης των ωαρίων με την κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση εφαρμόζεται η λεγόμενη μικρογονιμοποίηση (ICSI = Intra Cytoplasmic Sperm Injection). Κατά τη μικρογονιμοποίηση ο εμβρυολόγος με τη βοήθεια ειδικού εξοπλισμού τοποθετεί το σπερματοζωάριο μέσα στο ωάριο για να γίνει η γονιμοποίηση. Χρειάζεται μόνο ένα κινητό σπερματοζωάριο ανά ώριμο ωάριο.

Βιοψία όρχεων

Σε περίπτωση αζωοσπερμίας, δηλ. απουσία σπερματοζωαρίων στην εκσπερμάτιση, αναζητείται η εύρεση σπερματοζωαρίων από διάφορα μέρη του όρχεως. Για το σκοπό αυτό έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές:

• PESA (Percutaneous Epididymal Sperm Aspiration). Η διαδικασία είναι απλή και δεν απαιτεί χειρουργική τομή. Μία λεπτή βελόνα εισέρχεται στην επιδιδυμίδα και αναρροφά υγρό το οποίο αναλύεται για την παρουσία σπερματοζωαρίων.
• MESA (Micro-epididymal Sperm Aspiration). Είναι μικροχειρουργική τεχνική στην οποία αντί της χρήσης βελόνας γίνεται μία μικρή τομή μέσω του όσχεος στην επιδιδυμίδα. Το υγρό που συγκεντρώνεται δίδεται για μικροσκοπική εξέταση.
• TESE (Testicular Sperm Extraction). Στη μικροχειρουργική αυτή επέμβαση ο προς εξέταση ορχικός ιστός λαμβάνεται είτε χειρουργικά με διάνοιξη του οσχέου και τομή του όρχεως (TESE), είτε με παρακέντηση του με πολύ λεπτή βελόνα (TESA-Testicular Sperm Aspiration).

Όλες οι παραπάνω τεχνικές γίνονται κατά κανόνα την ημέρα της ωοληψίας, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνουν σε προγενέστερο χρόνο και να ακολουθήσει κατάψυξη του δείγματος.

Μεταφορά βλαστοκύστεων

Όταν η καλλιέργεια των εμβρύων παραταθεί ως την πέμπτη/έκτη ημέρα μετά την ωοληψία, τα έμβρυα έχουν πάρει τη μορφή της βλαστοκύστης. Το στάδιο αυτό είναι το τελευταίο εξελικτικό στάδιο του προεμφυτευμένου εμβρύου, πριν την εμφύτευση του στο ενδομήτριο και τη δημιουργία της κύησης. Ο σχηματισμός βλαστοκύστης είναι ένδειξη υψηλής δυναμικής ενός εμβρύου και προϋποθέτει έμπειρους εμβρυολόγους και ιδανικές συνθήκες καλλιέργειας. Τα έμβρυα μπορούν να μεταφερθούν σε αυτό το στάδιο , ή σε οποιοδήποτε σημείο πριν από το στάδιο της βλαστοκύστης.

Τα πλεονεκτήματα της εμβρυομεταφοράς βλαστοκύστεων, σε σύγκριση με εμβρυομεταφορά δεύτερης ή τρίτης ημέρας καλλιέργειας είναι:

• καλύτερη επιλογή εμβρύων
• υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας, λόγω της επιλογής εμβρύων που έχουν ολοκληρώσει την προεμφυτευτική ανάπτυξη
• μικρές πιθανότητες πολύδυμης κύησης, καθώς μπορεί να μεταφερθεί μικρότερος αριθμός εμβρύων

Στην Newlife IVF, με τις εξαιρετικές συνθήκες καλλιέργειας εμβρύων που διατηρούμε, έχουμε ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό σχηματισμού βλαστοκύστεων. Η τελική απόφαση για το αν θα γίνει εμβρυομεταφορά βλαστοκύστεων παίρνεται την 3η ημέρα, ανάλογα με τον αριθμό και την ποιότητα του εμβρύων, την ωριμότητα του ενδομητρίου και το ιστορικό του ζευγαριού.

Υποβοηθούμενη εκκόλαψη

Η τεχνική της υποβοηθούμενης εκκόλαψης είναι μία διαδικασία κατά την οποία, την ημέρα της εμβρυομεταφοράς, ο εμβρυολόγος δημιουργεί μικρές τομές στο εξωτερικό περίβλημα του εμβρύου (διαφανή ζώνη) για να βοηθήσει το έμβρυο να εκκολαφθεί από την προστατευτική ζώνη που το περιβάλλει και να προσκολληθεί στη μήτρα.

Η υποβοηθούμενη εκκόλαψη αναπτύχθηκε για να βελτιώσει τη διαδικασία εμφύτευσης των εμβρύων. Εφαρμόζεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπου αυτό απαιτείται και κρίνεται αναγκαίο από τον εμβρυολόγο (πχ. όταν παρατηρούνται έμβρυα με παχιές διαφανείς ζώνες, σε αποψυγμένα έμβρυα κ.α.). Στην Newlife για την υποβοηθούμενη εκκόλαψη χρησιμοποιούμε ειδικό laser.

Κατάψυξη εμβρύων

Σε πολλά ζευγάρια και ιδιαίτερα σε νέα ζευγάρια, η προσπάθεια της εξωσωματικής έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών εμβρύων. Έτσι σε αρκετές περιπτώσεις μετά την εμβρυομεταφορά υπάρχει πλεονάζων αριθμός εμβρύων καλής ποιότητας που μπορούν να κρυοσυντηρηθούν, ώστε να γίνει εμβρυομεταφορά σε άλλο κύκλο αργότερα. Επίσης σε μερικές περιπτώσεις η ποιότητα του ενδομητρίου ή η σοβαρής μορφής υπερδιέγερση των ωοθηκών δεν επιτρέπουν την εμβρυομεταφορά, οπότε και είναι απαραίτητη η κρυοσυντήρηση των εμβρύων.

Στην Newlife η κρυοσυντήρηση εμβρύων γίνεται με την τεχνική της υαλοποίησης, καθώς μ’ αυτήν πετυχαίνουμε εξαιρετικά ποσοστά επιβίωσης (95-100%). Το ζευγάρι μπορεί να χρησιμοποιήσει τα κρυοσυντηρημένα έμβρυα για μια μελλοντική κύηση, χωρίς να απαιτείται εκ νέου φαρμακευτική διέγερση των ωοθηκών και ωοληψία, παρά μόνο προετοιμασία του ενδομητρίου και εμβρυομεταφορά.

Παγκοσμίως, η κρυοσυντήρηση ανθρώπινων εμβρύων έχει αποδειχθεί ότι είναι μια επιτυχημένη διαδικασία και δεν υπάρχουν αναφορές αύξησης συγγενών ανωμαλιών από εγκυμοσύνες που επετεύχθησαν μέσω αυτής της διαδικασίας.

Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD-PGS)

Ο προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος χρησιμοποιείται για την ανίχνευση ανώμαλων γενετικά εμβρύων, σε πολύ πρώιμο στάδιο της ανάπτυξής τους, πριν γίνει η εμβρυομεταφορά.

Υπάρχουν δύο τύποι προεμφυτευτικού γενετικού ελέγχου:

• Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση (PGD) που εφαρμόζεται για τη διάγνωση συγκεκριμένων γονιδιακών ανωμαλιών. Χρησιμοποιείται όταν ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι έχουν μια γνωστή ειδική γενετική διαταραχή , ή όταν και οι δύο σύντροφοι φέρουν το ίδιο γενετικό χαρακτηριστικό και θέλουμε να επιλέξουμε να εμφυτεύσουμε έμβρυα που είναι απαλλαγμένα από τη γονιδιακή νόσο
• Προεμφυτευτικός Γενετικός Έλεγχος (PGS) που εφαρμόζεται για τον έλεγχο των εμβρύων για ανευπλοειδία – μια κατάσταση όπου το κύτταρο περιέχει ένα μη φυσιολογικό αριθμό χρωμοσωμάτων

Η διαδικασία γίνεται στα πλαίσια εξωσωματικής γονιμοποίησης και περιλαμβάνει την αφαίρεση ενός κυττάρου (βλαστομερίδιο) την 3η ημέρα καλλιέργειας του εμβρύου, ή την αφαίρεση περισσοτέρων κυττάρων την 5η ημέρα καλλιέργειας (βλαστοκύστη). Τα κύτταρα που λαμβάνονται έχουν το ίδιο γενετικό υλικό με το έμβρυο από το οποίο προήλθαν και είναι αυτά στα οποία θα γίνει η διάγνωση για το εκάστοτε πρόβλημα. Μόνο υγιή έμβρυα μεταφέρονται στη μήτρα, με βάση την ανάλυση αυτή.

Οι κυριότερες ενδείξεις για την εφαρμογή των παραπάνω τεχνικών είναι:

• σοβαρός κίνδυνος χρωμοσωμικών ανωμαλιών ή γενετικών ασθενειών στα παιδιά λόγω γονέων με επιβαρυμένο γενετικό ιστορικό
• επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής
• επαναλαμβανόμενες αποβολές
• γενετικές ανωμαλίες που συνδέονται με το φύλο του παιδιού
• πρόωρη γέννηση ή αποβολή εμβρύου με χρωμοσωμικές ανωμαλίες στο παρελθόν

Εμβρυομεταφορά

Εμβρυομεταφορά είναι η μεταφορά στην κοιλότητα της μήτρας των γονιμοποιημένων ωαρίων που έχουν εξελιχθεί φυσιολογικά κατά την καλλιέργειά τους στο εργαστήριο. Αυτό γίνεται 2,3 ή 5 μέρες μετά την ωοληψία. Είναι ανώδυνη διαδικασία που δεν απαιτεί χορήγηση αναλγησίας και γίνεται με υπερηχογραφική καθοδήγηση.

Μια σημαντική απόφαση που θα πρέπει να πάρει το ζευγάρι είναι ο αριθμός των μεταφερόμενων εμβρύων. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο (Ν 3305/2005 και ΦΕΚ 2589/29-9-2014) καθορίζεται ο αριθμός των μεταφερόμενων εμβρύων σε επιμέρους ομάδες, ανάλογα με την ηλικία και τις ιατρικές ενδείξεις, ως εξής:

• Σε γυναίκες κάτω των 35 ετών, επιτρέπεται να μεταφέρονται ένα ή δύο έμβρυα από δικά τους ωάρια.
• Σε γυναίκες άνω των 35 ετών και κάτω των 40, επιτρέπεται να μεταφέρονται δύο έμβρυα από δικά τους ωάρια στον πρώτο και δεύτερο κύκλο και τρία στον τρίτο και κάθε επόμενο κύκλο.
• Σε γυναίκες ηλικίας 40 ετών επιτρέπεται να μεταφέρονται τρία έμβρυα από δικά τους ωάρια.
• Σε γυναίκες ηλικίας άνω των 40 ετών επιτρέπεται να μεταφέρονται τέσσερα έμβρυα από δικά τους ωάρια.
• Στην περίπτωση που τα έμβρυα προέρχονται από δωρεά ωαρίων, επιτρέπεται να μεταφέρονται μέχρι δύο έμβρυα.